Article 0

Δάκρυα στα μάγουλα της γυναίκας της Ναΐν μπροστά στο φέρετρο του γυιού της μέχρι που ο Κύριος ακούμπησε το νεκρό σώμα και αυτό γέμισε πάλι ζωή
Δάκρυα και μετά στο σπίτι του αρχισυνάγωγου.. όλοι κλαίγανε την νεκρή κόρη κι ο Κύριος τους είπε ότι αυτή κοιμότανε και πως σε λίγο Αυτός θα την ξυπνούσε..
και πιο μετά, των βαΐων, δάκρυα όταν ο Κύριος αντίκρυσε την Ιερουσαλήμ και έκλαψε γι’ αυτήν και δάκρυα πολλά ακόμη πιο μετά στον δρόμο για τον σταυρό όταν κλαίγανε άλλοι γι’Αυτον κι Αυτός τους είπε καλύτερα να κλαίγανε για τους ίδιους και τα παιδιά τους γιατί εκεί τώρα σκοτωνόταν η ζωή σε σχήμα σταυρού..
πάντοτε όταν έτρεχαν τα μάτια των ανθρώπων και καιγόταν τα μάγουλα τους με δάκρυα για άλλους , βρεχόταν κι ο Θεός κι έπιανε το σήμα τους να κατέβει κοντά τους………κι όσο πιο βρεγμένο τόσο πιο δυνατό ήτανε πάντοτε αυτό το σήμα των ανθρώπων…κι ούτε και πληροφόρηση ανθρώπινη χρειαζόταν πάντοτε για να ξεκινήσει το σήμα αυτό αφού η δυστυχία των άλλων αόρατη σαν πόνος αναίτιος τρυπάει το στήθος αυτών που εύχονται…τότε ονόματα ανθρώπων ονόματα τόπων ‘’αναίτια’’ κολλούν στην προσευχή και τότε γίνεται εκεί λυγμός δυνατός γιατί είναι ο Κύριος που γνωρίζει τότε τι και σε ποιόν συμβαίνει και δανείζει τα δικά Του δάκρυα στον ευχέτη που συντονίζεται στην ατμόσφαιρα του Κυρίου…
Ξένα δάκρυα αόρατα αόρατων ανθρώπων δανείζονται τότε σαυτούς που υποφέρουνε κάνοντας την θαυμαστή δύναμη του Κυρίου ορατή…
Ένας καρδιακός σπασμός του Σιλουανού σταμάτησε κάποτε τεράστιο κορμό που σε δευτερόλεπτα θα καταπλάκωνε έναν άγνωστο περαστικό εκεί στο Όρος και αλλού σε άλλο τόπο μια Θαυμαστή επίσκεψη δέχτηκε μια γυναίκα από τον κεκοιμημένο σύζυγο που της παραπονέθηκε να αφήσει τα μελαγχολικά δάκρυα της αυτολύπησης και να ξαναπιάσει τα άλλα δάκρυα- των προσευχών και της παρουσίας του Κυρίου- που τον βοηθούνε πολύ εκεί που βρίσκεται και που γεμίζουν και την ίδια με ζωή ανίκητη..[αληθινό βιογραφικό] 

P. SILOUANOS